મોજમાં રેવું – તખ્તદાન રોહડિયા ‘દાન અલગારી’

મોજમાં રેવું, મોજમાં રેવું, મોજમાં રેવું રે…

અગમ અગોચર અલખધણીની ખોજમાં રેવું રે… મોજમાં રેવું…

કાળમીંઢ પાણાના કાળજાં ચીરીને કૂંપળું ફૂટે રે,

આભ ધરા બીચ રમત્યું હાલે, ખેલ ના ખૂટે રે,

આ લહેર આવે લખલાખ રત્નાકરની લૂંટતા રેવું રે… મોજમાં રેવું

કાળ કરે કામ કાળનું એમાં કાંઈ ન હાલે રે,

મરવું જાણે મરજીવા ઇ તો રમતા તાલે રે,

એનો અંત આદિ નવ જાણ્ય તારે તો તરતા રેવું રે… મોજમાં રેવું

લાય લાગે તોય બળે નઇ એવા કાળજા કીધાં રે,

દરિયો ખારો ને વિરડા મીઠા દાખલા દીધા રે,

જીવન નથી જંજાળ જીવન છે જીવવા જેવું રે… મોજમાં રેવું

સંસાર ખોટો કે સપનું ખોટું સૂજ પડે નઈ રે,

આવા યુગ વીત્યા ને યુગની પણ જુવો સદીયું થઈ ગઈ રે,

મોટા મરમી પણ એનો મરમ ન જાણે કૌતુક કેવું રે… મોજમાં રેવું

ગોતવા જાવ તો મળે નઈ ગોત્યો ગહન ગોવિંદો રે,

હરિ ભગતું ને હાથ વગો છે પ્રેમનો પરખંદો રે,

આવા દેવને દિવો કે ધૂપ શું દેવો દિલ દઈ દેવું રે… મોજમાં રેવું

રામ કૃપા અને રોજ દિવાળી રંગનાં ટાણાં રે,

કામ કરે એની કોઠીએ કદી ખૂટે ન દાણા રે,

કીએ અલગારી આળસુ થઈ નવ આયખું ખોવું રે… મોજમાં રેવું

– તખ્તદાન રોહડિયા ‘દાન અલગારી’